اختراع تلفن یکی از مهمترین اختراعاتی بود که بشر در دنیای مدرن پس از انقلاب صنعتی تجربه کرده است و با ظهور آن تحول بزرگی در زمینه ارتباطات به وجود آمد. امروزه انواع و اقسام گوشی ها در دسترس افراد مختلف است و در واقع گوشی ها به ویژه موبایل های هوشمند به نماد فناوری در زندگی بشر تبدیل شده اند. 

تلفن های امروزی دارای ویژگی های متنوعی هستند یکی از این قابلیت ها گوینده رادیو در دسترس بودن منشی تلفنی، به صورت محاوره ای، «منشی تلفنی»، «دستگاه پیام رسان» یا مفهوم مدرن و مدرن آن «دستیار صوتی» است. بعد از یک روز کاری سخت و طاقت فرسا به خانه می آیید و با فشردن یک دکمه از تماس ها و پیام های دریافتی که گذاشته اید مطلع می شوید. در نگاه اول، این ویژگی گیج کننده و پیچیده به نظر نمی رسد. و اگر نگاهی دقیق‌تر به تاریخچه تلفن و اولین دستگاه‌های تلفن ساخته‌شده بیندازیم، توانایی ضبط و پخش تماس‌ها در حین مکالمه یک نوآوری بزرگ در زمان خود است. (بل و همکارانش دو دیافراگم و رشته ای اختراع کردند که آنها را به یکدیگر متصل می کرد. امواج صوتی ناشی از گفتار انسان در یک انتهای خط تلفن، قدرت و فرکانس جریان الکتریکی را تغییر می دهد. در مقاله مهم فلزی، این دیافراگم ارتعاشی نامیده می شود. این صداهای مغناطیسی به سیم دیگری متصل می شوند و دیافراگم دستگاه دیگر را به لرزه در می آورند و در نهایت شنونده این ارتعاشات را به صورت صدای اصلی بلندگو دریافت می کند.)

ایجاد دستگاه «منشی تلفنی» یک نوآوری بزرگ و کلیدی در صنعت ارتباطات به حساب می‌آید که امکان ضبط پیام‌ها را چندین دهه قبل از اختراع تلفن‌های هوشمند میسر می‌سازد. این اختراع حاصل تلاش و ممارست گروهی از محققین و پژوهشگرانی است که با کمک یکدیگر و توسعه فناوری های مختلف، تحولی چشمگیر در صنعت ارتباطات به وجود آمد.

داستان اختراع و توسعه منشی تلفنی یا دستگاه صوتی در سال های پایانی قرن نوزدهم با تلاش والدمار پولسن آغاز شد. این مخترع و مهندس دانمارکی در سال 1898 ثبت اختراع عجیبی را در دانمارک به ثبت رساند. این اختراع که «تلگراف» نام داشت، اولین نمونه عملی دستگاه های ضبط و بازتولید صدای مغناطیسی در جهان به شمار می رود. پولسن با کمک این اختراع، ایده ضبط مکالمات تلفنی و پخش آنها را ممکن کرد.

لازم به ذکر است که قبل از پولسن و در سال 1878 یک مخترع آمریکایی به نام اوبرلین اسمیت که با اختراع گرامافون ادیسون آشنایی نسبی داشت، ضبط مغناطیسی روی سیم های فولادی را مطالعه و آزمایش کرد. با این حال، به دلیل فشار کاری ناشی از پروژه‌های دیگرش، این ایده را کنار گذاشت و تنها در سال 1888 مقاله‌ای درباره نتایج آزمایش‌های خود منتشر کرد.

پاولسن آنقدر به ایده و پتانسیل دستگاه ابداعی خود متقاعد شده بود که یک شرکت تولید و تجاری سازی مخابرات تاسیس کرد. نسخه اولیه این شرکت می توانست 2 دقیقه صدا را روی یک دیسک فولادی با قطر 130 میلی متر (5 اینچ) ضبط کند. در سال 1900، تلگراف در نمایشگاه جهانی پاریس ارائه شد و برنده جایزه برتر این گویندگی پیغامگیر زهرا شیراحمدی شد. این نمایش صدای امپراتور وقت اتریش فرانتس ژوزف را از طریق تلگراف ضبط کرد. این صدای ضبط شده قدیمی ترین صدای مغناطیسی در جهان است.

پالسون همچنین اختراع خود را در سیستم ثبت اختراع ایالات متحده به ثبت رساند و قصد داشت از گوشی در بازار ایالات متحده محافظت کند و آن را موفق تر دانست. او دو درخواست در ژوئیه 1899 و سپتامبر 1902 با عنوان "روش ضبط و بازتولید صدا" و "تلفن" ارائه کرد. شماره های "US661619" و "US789336" توسط اداره ثبت اختراع و علائم تجاری ایالات متحده به او اختصاص داده شده است. اولین نتیجه این پتنت ها این بود که یک شرکت آمریکایی برای دریافت مجوز استفاده از آنها در آمریکا تلاش کرد، البته برخی محدودیت ها در دستگاه های ضبط سیمی اجازه موفقیت چندانی به این شرکت نمی داد. سرانجام با توسعه نوارهای فلزی در سوئد که کیفیت صدا را بسیار بهبود بخشید، شرکت های معروفی مانند «بی بی سی» به آن ها روی آوردند و در نتیجه تلگراف منسوخ شد و استفاده از آن منسوخ شد.

دومین رویداد مهم در توسعه و تکامل دستگاه های پیام رسان، اختراع ویلی مولر در سال 1935 بود. او اولین منشی تلفنی را طراحی کرد که به دلیل ممنوعیت صحبت با یکدیگر در سبت، در بین یهودیان ارتدوکس رایج شد. البته ابعاد دستگاه ساخت مولر بزرگ بود و در نتیجه استفاده از آن در بین مردم رایج نشد.

همراه با تلاش ویلی مولر، یک شرکت سوئیسی دستگاه جدیدی به نام «ایزوفون» را معرفی کرد. ایزوفون به خوبی روی نوارهای فلزی مغناطیسی ضبط می شود. البته این دستگاه بزرگ به نظر می رسد که برای ادارات و سازمان های بزرگ طراحی شده است. با این حال، ایزوفون ها گران بودند، بنابراین فقط برای مدت کوتاهی در دسترس بودند و سپس با فناوری های جدیدتر جایگزین شدند.

تلاش‌ها برای تجاری‌سازی دستگاه‌های پیام‌رسان در ایالات متحده با صدور مجوز ثبت اختراعات مرتبط با تلگراف آغاز شد و با معرفی Wire Magnet در سال 1949 ادامه یافت. این دستگاه پیام های دریافتی را ضبط می کرد و پیام های خروجی را از طریق سیم مغناطیسی مخابره می کرد. بزرگترین محدودیت در تجاری سازی Tel-Magnet قیمت 200 دلاری آن است که نشان دهنده خرابی دستگاه است.

در سال 1960 اولین دستگاه تجاری موفق با نام مستعار "Ansafone" در بازار عرضه شد. این دستگاه جمع و جور و نوآورانه (در مقایسه با نمونه های مشابه موجود در بازار) توسط Dr. کازو هاشیموتو در حالی که در Fontel کار می کرد. این مخترع ژاپنی در طول فعالیت های تحقیقاتی خود بیش از 1000 حق ثبت اختراع را در سراسر جهان به ثبت رسانده است، از جمله آنسافون (1954 در ژاپن و 1960 در ایالات متحده) و سیستم "Caller-ID" (1976 در ژاپن و 1980 در ایالات متحده). ) با اشاره به. موفقیت آنسافون باعث شد که مدل های مشابه دیگری از سال 1962 وارد بازار شوند، از جمله "Robosonic Secretary" و "Record-O-Phone".

برخلاف آمریکا که سال‌های پر تب و تابی را در زمینه توسعه فناوری منشی تلفنی تجربه کرد و شرکت‌های مختلف وارد رقابت شدیدی در تولید و عرضه تجهیزات جدید و کارآمد شدند، بازار اروپا نوعی افول را تجربه کرد. استفاده از دستگاه های ضبط مکالمات تلفنی تنها در دفاتر مرکزی شرکت ها رایج بود و استفاده از این دستگاه ها در منازل و برای استفاده شخصی نادر بود. اولین نمونه از دستگاه های قابل حمل در اروپا به سال 1966 برمی گردد که توسط شرکتی به نام "Telefunken" عرضه شد. در آن زمان بازار اروپا به دلیل نبود محصولات با کیفیت کاملاً از بازار آمریکا عقب بود.

با نگاهی به منشی تلفنی و منشی تلفنی از دیدگاه مهندسی مدرن، کاسیو با معرفی دستگاه های تجاری و موثر در 20 سال آخر قرن بیستم، مهمترین بازیگر در این زمینه بود. شناخته شده به عنوان "تلفن پاسخگوی دستگاه (TADs)". خب مهم ترین نوآوری و تغییر اساسی در توسعه دستگاه های اطلاعاتی در این دوران دیجیتالی شدن این دستگاه ها بود که توسط دکتر کازو هاشیموتو در سال 1983 انجام شد. او این اختراع را در 17 جولای 1984 در ایالات متحده به ثبت رساند و در اکتبر 1986 توسط اداره ثبت اختراع و علائم تجاری ایالات متحده گواهینامه اختراع به شماره "US4616110" اعطا شد.

در نهایت باید به سیستم پیام صوتی یا همان «پست صوتی» اشاره کنیم. اکثر کاربران تلفن همراه با این فرآیند آشنا هستند. جالب است بدانید که این برنامه یکی از نمونه های نوآوری در توسعه پاسخگویان و پاسخگویان است. توسعه دهنده پیام صوتی گوردون متیوز بود که اختراع خود را در 26 نوامبر 1979 در سیستم ثبت اختراع ایالات متحده به ثبت رساند و در فوریه 1983 گواهی ثبت اختراع با شماره US4371752 صادر شد. متیوز Voice Message Express-VMX را تأسیس کرد و اولین سیستم پست صوتی تجاری را توسعه داد و به بازار عرضه کرد. اقدامی که لقب «پدر پست صوتی» را برای او به ارمغان آورد. متیوز اولین سیستم پیام صوتی را به 3M فروخت.